Deze pagina is ter ere van Lammert Wilbrink. Een man die voor velen van ons een bron van inspiratie was, is en altijd zal blijven. Als dochters en vrouw van Lammert willen we graag kenmerkende momenten uit zijn leven delen en belichten welke impact hij heeft gemaakt. We willen graag zijn levensverhaal met jullie delen en herinneringen ophalen aan een man die voor altijd in onze harten zal voortleven.
Onze vader Lammert is geboren in Apeldoorn en opgegroeid in Barneveld. Zijn ouders, Joop Wilbrink (februari 1933 - december 2023) en Maartje Klaasse (januari 1934 - oktober 2021), waren de steunpilaren van zijn jeugd.
Opa Joop was een voormalige slager die later kok werd. Hij diende het leger en verzorgde maaltijden voor talloze verzorgingstehuizen. Hij trouwde met Maartje Klaasse. Ze was een vrolijke en liefdevolle huisvrouw. Altijd optimistisch en stond klaar om met anderen te praten. Ze zag altijd de mogelijkheden als er uitdagingen waren. Het is geen wonder dat Lammert eenzelfde karakter ontwikkelde. Deze achtergrond van optimisme vormde de basis voor Lammert's eigen leven en carrière.
Lammert begon zijn vergaderingen met nieuwe klanten en relaties altijd met hoe het vroeger voor hem was. Hij begon op school, maar hij besefte al snel dat dit niets voor hem was. Hij wilde werken. Het leek hem een goed begin om ‘iets met auto’s' te gaan doen.
Als 16-jarige jongen stapte Lammert in 1984 de winkel binnen van Bram van Keulen. Hij werd aangenomen, omdat Bram zag dat hij ‘koelkasten kon verkopen op de Noordpool’. Alles kon hij aan elkaar praten. Hij verkocht talloze autoradio's, auto-onderdelen en vooral dakramen voor auto's. Iets waar hij een passie voor had…
Hij had eens een klant met een prachtige auto waar een dakraam ingemaakt moest worden. Lammert reed altijd de auto’s naar de plek. Dit keer wilde de klant het zelf doen. In plaats van de auto vooruit de garage in te rijden, reed hij hem achteruit naar binnen. Hierdoor stond de auto andersom dan dat de bedoeling was. Lammert sprong op het dak en ging enthousiast aan de slag met het dakraam. Hij zaagde het gat en monteerde het dakraam in de auto. Toen hij klaar was en weer naast de auto stond, besefte hij dat het dakraam niet voorin de auto zat, maar achterin. De auto stond verkeerd geparkeerd. Hoe ging hij dit oplossen? Hij besloot gewoon nog een gat te zagen en verkocht zo niet één, maar twee dakramen aan de klant. Zo zag hij altijd kansen en wist hij de winkel succesvol te maken.
Via Autoshop leerde Lammert ontzettend veel mensen kennen. Later in zijn leven deelde hij nog altijd verhalen erover en hierdoor ontstonden er lange gesprekken. Het ging vaak tien minuten over zaken en de rest van het gesprek ging over herinneringen aan vroeger. Meestal bleek Lammert de persoon dan weer via-via te kennen.
Lammert wilde door. Hij wilde geld verdienen en groeien in de zaken. Met dit enthousiasme kreeg hij de leiding over de filialen in Barneveld en Ede. Over een volgende stap kwam hij niet op een lijn met zijn toenmalige baas. Hij stopte daarom in januari 1996 bij de Autoshop en begon in de verzekeringsbranche.
Samen met anderen startte hij een bedrijf dat een groot succes werd, maar Lammert had één probleem: werken en leren volgens het boekje was niets voor hem. Toch moest hij zijn papieren halen om in de verzekeringswereld zaken te kunnen doen. Hij ging naar een klooster met als doel om zijn diploma’s te behalen, maar hij slaagde daar niet in. Toen bood Delta Lloyd een mooi bedrag aan om het verzekeringsbedrijf over te nemen. Hij en zijn compagnions verkochten het bedrijf, maar bleven er werken.
Het was zijn zwaarste jaar ooit. Hij werkte volgens een boekje dat niet de zijne was. Hij leverde zijn kantoor in en ging tussen het personeel aan het werk. Klanten, relaties en collega’s negeerden hem soms en hij werd niet meer gebeld. Alles moest digitaal worden afgehandeld en klantenbezoeken werden minder. Klanten liepen zelfs weg. Dit was niet hoe hij het bedrijf had opgebouwd en hoe hij met mensen omging. Toch vond Lammert dat je moet doen wat je belooft. Ook al moest hij kruipend naar het werk gaan en vond hij het vreselijk… Hij bleef werken voor zijn nieuwe baas.
Het einde van het jaar kwam in zicht. Iedereen mocht naar de vestiging in Amsterdam komen. Er werd een woordje gesproken en iedereen moest om de beurt op het podium komen om zijn of haar kerstpakket op te halen. Zijn naam “Lammert Wilbrink” werd geroepen. Hij liep naar voren en gaf aan dat hij het kerstpakket niet wilde aannemen, omdat hij vond dat hij het niet verdiende. Er werd op aangedrongen dat hij het moest aannemen, maar hij weigerde. In plaats daarvan vroeg hij om de zaak weer terug te kopen en het op zijn manier voort te zetten. Die avond kochten Lammert en twee anderen de zaak weer terug. Wij begrepen uit het verhaal dat ze de zaak voor een mooi bedrag weer terugkochten en weer opbouwden zoals vroeger.
Toch vond hij zijn weg niet meer in de verzekeringsbranche. Het waren mooie jaren, maar hij wilde iets nieuws. Hij behield zijn aandelen in het bedrijf, maar ging op zoek naar een nieuwe uitdaging.
Lammert Wilbrink
In 2008 begon Lammert panden te zoeken voor mensen die daarom vroegen. Hij had een plaatje in zijn hoofd. Nadat hij overal had gezocht naar de juiste plek, maar deze niet kon vinden, besloot hij zelf een pand te ontwikkelen. Zo bouwde hij zijn eerste BasicFit en zoals we allemaal weten; er volgde er nog veel meer.
Op de Briellaerd in Barneveld ontstond er een mooie kans in samenwerking met de gemeente. Dit was het begin van zijn groei. Hij zei altijd dat het hard werken was, maar hij was trots op dat project. Elk ander project dat volgde werd daarom vergeleken met "Barneveld".
Een belangrijk project was dat van de Hoogvliet in Woudenberg. Dit was een enorme uitdaging voor Lammert. Hij heeft negen jaar gestreden om de Hoogvliet op de perfecte locatie te krijgen; een verplaatsing van 500 meter naar de Spoorzone in Woudenberg.
Hoewel Hoogvliet al jaren supermarkten bouwde, hadden ze nog nooit meegemaakt wat er nu met de Lammert en Van de Haar gebeurde.
Lammert rekende en hoopte op een goede afloop, maar hij wist het niet zeker. Hij ging naar de familie Hoogvliet... met zijn punt schoenen aan en Johan van de Haar op de klompen. Dit had de familie nog nooit meegemaakt en dat ook nog eens zonder bestek. Lammert had slechts één doel: bouwen op een prachtige locatie. En dát is hem gelukt.
Hij was ontzettend trots op het project en ging er dagelijks kijken. Hij verwende de bouwers goed, op vrijdagmiddag betaalde hij voor een maaltijd bij Schimmel. Hij at zelf vrolijk mee en zei: "Doe mij maar een broodje bal." Een logisch verhaal dus dat iedereen altijd op zijn bouwplaatsen wilde werken. Niets was te gek voor hem. Soms trakteerde hij op saucijzen, dan weer op een lunch of patat.
Dit was niet alleen bij de Hoogvliet het geval; op elke bouwplaats zorgde hij voor een traktatie en een glimlach. Met de wijze waarop hij dacht, waren er nooit obstakels. Hij dacht in oplossingen en zag problemen als uitdagingen om op te lossen. Niet iedereen was zo en er werd goed misbruik van gemaakt. 's Avonds ging hij dan vaak even sparren met zijn vader.
Opa wist al snel wanneer iets niet goed zat. Dan vroeg hij wat er aan de hand was. Lammert zei op een gegeven moment tegen hem: "Ik ga nooit meer op woorden van een mens geloven. Vanaf vandaag ga ik alles vastleggen." Zijn vader zei daarop: “Hoe heb je het punt bereikt waar je nu staat? Door alles op papier te zetten of gewoon door jezelf te zijn en niet in problemen te denken?” Dit zette Lammert aan het denken en de volgende dag loste hij het probleem op. Hij kwam weer terug bij waar hij voor stond en zei dan: "Wie niet kan delen, kan ook niet vermenigvuldigen.”.
De relatie met zijn ouders is echt niet altijd perfect geweest, maar we leerden allemaal dat het uitpraten van problemen en het delen van gevoelens zorgt voor een band ‘sterker dan ooit’. We kijken met een goed hart terug op deze drie personen; onze opa, oma en vader/man.
Als we terugblikken op het leven van Lammert, herinneren we ons niet alleen zijn openheid en doorzettingsvermogen, maar ook de wijze lessen die hij ons heeft bijgebracht. Zijn aanpak van moeilijke situaties en interacties met zijn vader getuigen van zijn streven naar eerlijkheid. Lammert altijd bereid was om anderen te helpen. Zelfs in momenten van twijfel bleef hij trouw aan zijn optimisme en koos hij ervoor om problemen aan te pakken in plaats van ze te vermijden.
Wilma Wilbrink, Nathalie en Rob, Jennifer en Albert, Fabiënne en Jordi
Iedere herinnering aan Lammert is ons dierbaar. Ook die van jou! Hieronder vind je herinneringen van mensen die Lammert kenden en dit met ons hebben gedeeld. Heb jij een verhaal dat je ook graag met ons wilt delen? Ga dan naar de in memoriam pagina en deel je herinnering. Na goedkeuring door ons, wordt je verhaal geplaatst op deze pagina.
Bedankt voor het delen van deze herinneringen:
Diny van der Zwaard
Sjaak Taskin
Tineke van Keulen
Michel Brouwer
Cees van dijk
Rob Willaarts
Rob en Sonja
Wilma Wilbrink
Bertina van de Weerthof
Marco van de Hoef
Ronald Renes
Immanuël van de Fliert
Tineke van Keulen
Rijk den Hartog
Joop Cozijnsen
Fabiënne Wilbrink
Jannita van Ginkel
Rietje Cornelissen
Annemieke Mulder
Josje de Kloet
Ron Michel
John van Ingen