In memoriam Lammert Wilbrink

6 december 1968 - 1 november 2023

Deze pagina is ter ere van Lammert Wilbrink. Een man die voor velen van ons een bron van inspiratie was, is en altijd zal blijven. Als dochters en vrouw van Lammert willen we graag kenmerkende momenten uit zijn leven delen en belichten welke impact hij heeft gemaakt. We willen graag zijn levensverhaal met jullie delen en herinneringen ophalen aan een man die voor altijd in onze harten zal voortleven. 

Hoe Lammert opgroeide...

Onze vader Lammert is geboren in Apeldoorn en opgegroeid in Barneveld. Zijn ouders, Joop Wilbrink (februari 1933 - december 2023) en Maartje Klaasse (januari 1934 - oktober 2021), waren de steunpilaren van zijn jeugd.

Opa Joop was een voormalige slager die later kok werd. Hij diende het leger en verzorgde maaltijden voor talloze verzorgingstehuizen. Hij trouwde met Maartje Klaasse. Ze was een vrolijke en liefdevolle huisvrouw. Altijd optimistisch en stond klaar om met anderen te praten. Ze zag altijd de mogelijkheden als er uitdagingen waren. Het is geen wonder dat Lammert eenzelfde karakter ontwikkelde. Deze achtergrond van optimisme vormde de basis voor Lammert's eigen leven en carrière.

Lammert begon zijn vergaderingen met nieuwe klanten en relaties altijd met hoe het vroeger voor hem was.  Hij begon op school, maar hij besefte al snel dat dit niets voor hem was. Hij wilde werken. Het leek hem een goed begin om ‘iets met auto’s' te gaan doen.

De Autoshop

Als 16-jarige jongen stapte Lammert in 1984 de winkel binnen van Bram van Keulen. Hij werd aangenomen, omdat Bram zag dat hij ‘koelkasten kon verkopen op de Noordpool’. Alles kon hij aan elkaar praten. Hij verkocht talloze autoradio's, auto-onderdelen en vooral dakramen voor auto's. Iets waar hij een passie voor had…

Hij had eens een klant met een prachtige auto waar een dakraam ingemaakt moest worden. Lammert reed altijd de auto’s naar de plek. Dit keer wilde de klant het zelf doen. In plaats van de auto vooruit de garage in te rijden, reed hij hem achteruit naar binnen. Hierdoor stond de auto andersom dan dat de bedoeling was. Lammert sprong op het dak en ging enthousiast aan de slag met het dakraam. Hij zaagde het gat en monteerde het dakraam in de auto. Toen hij klaar was en weer naast de auto stond, besefte hij dat het dakraam niet voorin de auto zat, maar achterin. De auto stond verkeerd geparkeerd. Hoe ging hij dit oplossen? Hij besloot gewoon nog een gat te zagen en verkocht zo niet één, maar twee dakramen aan de klant. Zo zag hij altijd kansen en wist hij de winkel succesvol te maken.

Via Autoshop leerde Lammert ontzettend veel mensen kennen. Later in zijn leven deelde hij nog altijd verhalen erover en hierdoor ontstonden er lange gesprekken. Het ging vaak tien minuten over zaken en de rest van het gesprek ging over herinneringen aan vroeger. Meestal bleek Lammert de persoon dan weer via-via te kennen.

Een nieuwe stap

Lammert wilde door. Hij wilde geld verdienen en groeien in de zaken. Met dit enthousiasme kreeg hij de leiding over de filialen in Barneveld en Ede. Over een volgende stap kwam hij niet op een lijn met zijn toenmalige baas. Hij stopte daarom in januari 1996 bij de Autoshop en begon in de verzekeringsbranche.

Samen met anderen startte hij een bedrijf dat een groot succes werd, maar Lammert had één probleem: werken en leren volgens het boekje was niets voor hem. Toch moest hij zijn papieren halen om in de verzekeringswereld zaken te kunnen doen. Hij ging naar een klooster met als doel om zijn diploma’s te behalen, maar hij slaagde daar niet in. Toen bood Delta Lloyd een mooi bedrag aan om het verzekeringsbedrijf over te nemen. Hij en zijn compagnions verkochten het bedrijf, maar bleven er werken. 

Het was zijn zwaarste jaar ooit. Hij werkte volgens een boekje dat niet de zijne was. Hij leverde zijn kantoor in en ging tussen het personeel aan het werk. Klanten, relaties en collega’s negeerden hem soms en hij werd niet meer gebeld. Alles moest digitaal worden afgehandeld en klantenbezoeken werden minder. Klanten liepen zelfs weg. Dit was niet hoe hij het bedrijf had opgebouwd en hoe hij met mensen omging. Toch vond Lammert dat je moet doen wat je belooft. Ook al moest hij kruipend naar het werk gaan en vond hij het vreselijk… Hij bleef werken voor zijn nieuwe baas.

 Het einde van het jaar kwam in zicht. Iedereen mocht naar de vestiging in Amsterdam komen. Er werd een woordje gesproken en iedereen moest om de beurt op het podium komen om zijn of haar kerstpakket op te halen. Zijn naam “Lammert Wilbrink” werd geroepen. Hij liep naar voren en gaf aan dat hij het kerstpakket niet wilde aannemen, omdat hij vond dat hij het niet verdiende. Er werd op aangedrongen dat hij het moest aannemen, maar hij weigerde. In plaats daarvan vroeg hij om de zaak weer terug te kopen en het op zijn manier voort te zetten. Die avond kochten Lammert en twee anderen de zaak weer terug. Wij begrepen uit het verhaal dat ze de zaak voor een mooi bedrag weer terugkochten en weer opbouwden zoals vroeger.

 Toch vond hij zijn weg niet meer in de verzekeringsbranche. Het waren mooie jaren, maar hij wilde iets nieuws. Hij behield zijn aandelen in het bedrijf, maar ging op zoek naar een nieuwe uitdaging.

"Wie niet kan delen,
kan ook niet vermenigvuldigen."

Lammert Wilbrink

Lammert ontwikkelde verder

In 2008 begon Lammert panden te zoeken voor mensen die daarom vroegen. Hij had een plaatje in zijn hoofd. Nadat hij overal had gezocht naar de juiste plek, maar deze niet kon vinden, besloot hij zelf een pand te ontwikkelen. Zo bouwde hij zijn eerste BasicFit en zoals we allemaal weten; er volgde er nog veel meer.

Op de Briellaerd in Barneveld ontstond er een mooie kans in samenwerking met de gemeente. Dit was het begin van zijn groei. Hij zei altijd dat het hard werken was, maar hij was trots op dat project. Elk ander project dat volgde werd daarom vergeleken met "Barneveld".

Een belangrijk project was dat van de Hoogvliet in Woudenberg. Dit was een enorme uitdaging voor Lammert. Hij heeft negen jaar gestreden om de Hoogvliet op de perfecte locatie te krijgen; een verplaatsing van 500 meter naar de Spoorzone in Woudenberg.

Hoewel Hoogvliet al jaren supermarkten bouwde, hadden ze nog nooit meegemaakt wat er nu met de Lammert en Van de Haar gebeurde.

Lammert rekende en hoopte op een goede afloop, maar hij wist het niet zeker. Hij ging naar de familie Hoogvliet... met zijn punt schoenen aan en Johan van de Haar op de klompen. Dit had de familie nog nooit meegemaakt en dat ook nog eens zonder bestek. Lammert had slechts één doel: bouwen op een prachtige locatie. En dát is hem gelukt.

Hij was ontzettend trots op het project en ging er dagelijks kijken. Hij verwende de bouwers goed, op vrijdagmiddag betaalde hij voor een maaltijd bij Schimmel. Hij at zelf vrolijk mee en zei: "Doe mij maar een broodje bal." Een logisch verhaal dus dat iedereen altijd op zijn bouwplaatsen wilde werken. Niets was te gek voor hem. Soms trakteerde hij op saucijzen, dan weer op een lunch of patat.

Dit was niet alleen bij de Hoogvliet het geval; op elke bouwplaats zorgde hij voor een traktatie en een glimlach. Met de wijze waarop hij dacht, waren er nooit obstakels. Hij dacht in oplossingen en zag problemen als uitdagingen om op te lossen. Niet iedereen was zo en er werd goed misbruik van gemaakt. 's Avonds ging hij dan vaak even sparren met zijn vader. 

 Opa wist al snel wanneer iets niet goed zat. Dan vroeg hij wat er aan de hand was. Lammert zei op een gegeven moment tegen hem: "Ik ga nooit meer op woorden van een mens geloven. Vanaf vandaag ga ik alles vastleggen." Zijn vader zei daarop: “Hoe heb je het punt bereikt waar je nu staat? Door alles op papier te zetten of gewoon door jezelf te zijn en niet in problemen te denken?” Dit zette Lammert aan het denken en de volgende dag loste hij het probleem op. Hij kwam weer terug bij waar hij voor stond en zei dan: "Wie niet kan delen, kan ook niet vermenigvuldigen.”.

De relatie met zijn ouders is echt niet altijd perfect geweest, maar we leerden allemaal dat het uitpraten van problemen en het delen van gevoelens zorgt voor een band ‘sterker dan ooit’.  We kijken met een goed hart terug op deze drie personen; onze opa, oma en vader/man.

Als we terugblikken op het leven van Lammert, herinneren we ons niet alleen zijn openheid en doorzettingsvermogen, maar ook de wijze lessen die hij ons heeft bijgebracht. Zijn aanpak van moeilijke situaties en interacties met zijn vader getuigen van zijn streven naar eerlijkheid. Lammert altijd bereid was om anderen te helpen. Zelfs in momenten van twijfel bleef hij trouw aan zijn optimisme en koos hij ervoor om problemen aan te pakken in plaats van ze te vermijden. 

Deze kracht zal altijd voortleven in onze harten en herinneringen. Zijn levenslessen zullen ons blijven inspireren om te streven naar openheid en optimisme!

Wilma Wilbrink, Nathalie en Rob, Jennifer en Albert, Fabiënne en Jordi

Wil je een herinnering delen?

Iedere herinnering aan Lammert is ons dierbaar. Ook die van jou! Hieronder vind je herinneringen van mensen die Lammert kenden en dit met ons hebben gedeeld. Heb jij een verhaal dat je ook graag met ons wilt delen? Ga dan naar de in memoriam pagina en deel je herinnering. Na goedkeuring door ons, wordt je verhaal geplaatst op deze pagina. 

deel je herinnering

 

 

Bedankt voor het delen van deze herinneringen:

Ik ken Lammert al jaren via mijn zus en zwager die hele goeie vrienden waren van elkaar. Altijd interesse en belangstelling in een ander hebben en gewoon een gezellige vent. Later mountainbiken en nog weer later heeft Lammert het bedrijf (Hofland Sanidrome) waar ik werk ontwikkeld aan de Parallelweg en wij hebben weer het installatiewerk gedaan in zijn prachtige pand aan de Parallelweg. Trost op zijn pand en als ik er even was dan altijd tijd voor een bakkie. Vrijgevig met de kerst en de Pasen en ga zo maar door. Zakelijk meerdere klanten via hem verkregen. Het over en weer elkaar dingen gunnen is waar hij voor ging. Een fantastische kerel en de laatste mountainbike rit niet lang voor zijn overlijden zal ik niet vergeten. Hij had het zwaar en op de terugweg een bakkie gedaan bij Nathalie. Het was dan toch ook even stilstaan bij de F1 in Oostenrijk waar wij met elkaar naartoe zouden gaan op zijn initiatief. Helaas was de verbindende factor er niet bij.

Michel Brouwer

Lammert!
Ik heb je leren kennen, toen je als 18 jarige jongen in de auto shop Ede werkte!
Daarna heb ik ( wij) jou beter leren kennen, nadat jij ook in Spanje kwam wonen!
Toen hebben we de Volvo naar Spanje gebracht, en 17 uur onafgebroken gekletst!
En wat hadden wij veel overeenkomsten!
Toen is er diepe VRIENDSCHAP ontstaan, met mooie herinneringen !!
Lammert wat mis ik jou!! En al onze telefoontjes!,

Cees ( celia)

Cees van dijk

Ik ben wat jaren geleden met Lammert op pad gegaan om de auto van Sonja in te ruilen. Daar maakte hij ook graag tijd voor vrij. De afspraak die ik met Sonja gemaakt had was heel duidelijk. Maar dan wil ik geen witte. Ik ben die dag met Lammert op pad gegaan en kwamen terug met de favoriete kleur van Lammert en inmiddels ook mijn favoriete kleur.

Parelmoer wit..

Rob Willaarts

Lammert is uit ons leven verdwenen. Maar er gaat geen dag voorbij dat wij niet aan hem denken. Wij hebben zoveel mooie tijden met hem, met zijn familie en vrienden mogen beleven. Wij voelden ons altijd welkom hoe vol zijn agenda ook was. Wij hebben heel veel gelachen en genoten met deze kanjer. Dankbaar zijn wij voor de vriendschap en die gaat niet voorbij.

Rob en Sonja

Mijn liefde van mijn leven , een man met een hart van goud , had alles voor mij over , deden veel samen , deelden alles met elkaar , drie mooie geweldige dochters, drie geweldige schoonzonen, en een mooi lichtpuntje in mijn leven je naam genoot Roan Lammert, het gemis is groot je was altijd goed aanwezig ,vrolijk, veel te vertellen altijd op de praatstoel, kon ik je nog maar eens en keer vasthouden , met je praten , leuke dingen doen , huilen doe ik heel veel maar ik probeer me schouders eronder te houden zoals jij het zou willen … we hebben samen veel opgebouwd met heel veel goede en lieve mensen om ons heen en dat probeer ik vast te houden .Lieve schat ik mis je enorm , voor altijd in mijn hart ik zal je nooit vergeten.

Wilma Wilbrink

Mijn herinnering aan Lammert begon 38 jaar geleden en wel in februari 1986.
Mijn opa was overleden en ik ging samen met mijn nichtje bij oma logeren in Garderen.
Daar kwamen we tijdens het schaatsen 2 leuke jongens tegen Lammert en Gert.
Ik kreeg verkering met Gert en mijn nichtje met lammert.
Het was een leuke tijd.
Met lammert en mijn nichtje was het van korte duur maar ik ging nog gewoon mee.
Overal croste we heen op de brommer
Mijn vader overleed in 1988 en hoe verdrietig het ook was met de avond van de condeleance was Wilma daar.
En brak een mooie tijd aan veel ritjes naar Arnhem de westerbouwing dan gingen we varen ohhh wat hebben we gelachen.
Ook de ritjes naar de hei waar we ook nog eens vast kwamen te zitten in de modder
Gelukkig hadden we altijd klap stoeltjes achter in de auto waar Wilma en ik dan heerlijk in konden zitten terwijl jullie probeerde de auto los te krijgen.
Helaas hield het ook voor Gert en mij op na 3 jaar maar jullie zijn mij altijd blijven steunen en waren er altijd voor mij.
Naar mate we ouder werden werd het wat minder maar bij echte vriendschap hoef je elkaar ook niet wekelijks te zien.
Altijd als we elkaar zagen was het gezellig.
De vakanties in Spanje waren geweldig.
Het shoppen en dan spuiten met badschuim zodat ik de hele handen vol had met schuim.
De hangmat die je dan omkeerde en boem daar lag ik maar ook een nachtelijke polonaise door de straten in Spanje en Niels en Wilma samen in de speeltuin omdat Wilma s avonds laat zin had om te sporten (er zijn nog beelden van )
Afgelopen zomer kwamen jullie ons tweede huisje bekijken en ook al staat deze in Friesland ohh wat was je trots op ons en wat gunde je het ons.
Samen met Niels was je de camper plaats aan het uit meten want dat leek je ook nog wel wat.
In oktober kregen we het bericht dat je ziek was wat een verdrietige dagen.
Maar wat waren jullie sterk als gezin.
En wat een prachtig afscheid heb je gehad.
11 november stond er een gezellig etentje gepland en die kanjer van jou wilde dat het doorging, het was moeilijk die lege stoel maar trots op jouw vrouwtje.
1 januari ben ik met Wilma mee geweest naar Spanje en hebben we samen gelachen en gehuild, foto's gekeken en een mooie herinnering gemaakt.
1 Maart ben ik mijn eigen bedrijfje gestart mede omdat jij vaak aan gaf dat ik dat zou moeten doen dus dan maar gelijk want we hebben geleerd dat je er beter niet mee kunt wachten. En ik weet zeker dat je ape trots op me bent.
Lieve lammert ik kan wel een boek schrijven over wat we samen beleefd hebben en we missen je ontzettend.
Maar wat zijn we trots op jouw mooie meiden en hun mannen
We zullen er altijd voor voor ze zijn.

Bertina van de Weerthof

Ik heb Lammert leren kennen tijdens mijn relatie met Jolanda. Vanaf het begin ontstond er een vriendschap met veel waarde. Ik heb Lammert leren kennen als een man met een groot hart.
“Als je niet kunt delen, kun je ook niet vermenigvuldigen” ik hoor het hem nog zeggen, en tot de dag van vandaag heeft hij gelijk gehad.
Lammert kon delen, als geen ander. Maar ook vermenigvuldigen, want wat een bedrijf heeft hij opgebouwd. Hard werken, veel passie, inzicht en liefde stak hij in alles wat hij deed.
Hij was één van mijn adviseurs toen ik mijn communicatiebedrijf ging opstarten. En natuurlijk waren zijn adviezen waardevol. Net als onze vriendschap.
Ik denk met onwijs veel plezier terug aan ons weekend in Rojales. Alles klopte. Een weekend om nooit te vergeten. Net als Lammert. Als Jolanda en ik even in de buurt zijn, lopen we even langs zijn graf. Ik kan nog steeds niet geloven dat hij daar ligt. Ik mis je vriend

Marco van de Hoef

Wat was Lammert een geweldige en fijne man, kwam elke afspraak na. Was altijd een genoot om met hem te praten en naar zijn enthousiasme te luisteren. Kom dagelijks langs het kantoor en kijk elke keer weer of ik zijn Mercedes zie staan

Ronald Renes

Pfff Lammert, wat een held.Ik heb hem helaas maar 2,5 jaar mogen meemaken maar wat een geweldige en betrokken ondernemer.Hij kwam elke week wel even langs om even te kletsen en wat heb ik daar veel van geleerd.Samen hadden we veel ideeën en die waren ook echt tot uiting gekomen als het anders was gelopen. Al jouw tips neem ik mee en zal altijd aan je blijven denken.Ik wou dat ik je veel eerder had leren kennen.Bedankt topper....

Immanuël van de Fliert

Lammert was als een zoon voor mij hij kwam als 14 jarige jongen bij de autoshop Barneveld werken als weekeind hulp hij heeft heel lang bij ons gewerkt was filiaalchef in Ede veel meegemaakt ook met Wilma en de kids wat mis ik jou en met mij zoveel mensen die jou missen altijd in mijn hart
Liefs

Tineke van Keulen

Met een (gekkebek) en een (een traan) denk ik terug aan een zeer fijne kerel met de naam Lammert. Altijd tijd had hij voor een praatje, zowel in de Efteling ( waar we jullie tegenkwamen ) als op straat of bij jullie op kantoor. Houd de gedachten hoog

Rijk den Hartog

Ik heb Lammert leren kennen via onze zoon Jordi, hij heeft verkering met het mooiste en liefste meisje van Woudenberg Fabiënne
Als ik Lammert vol trots hoorde vertellen over zijn dochters Nathalie, Jennifer en Fabiënne waarvoor hij dit allemaal deed en hoe trots hij was op zijn schoonzonen Rob, Albert en Jordi die hij ook als zijn zonen zag, en natuurlijk ook zijn steun en toeverlaat Wilma krijg ik een brok in mijn keel.
Nooit meer Formule 1 kijken met de mannen, nooit meer samen op vakantie. Nooit meer effe een bakkie doen, nooit meer ja ga maar door.
Wat een voorrecht was het om Lammer gekend te hebben.
Te kort..

Joop Cozijnsen

Mijn lieve, trotste, gekke, vader waar ik heel veel van hou. Mis hem elke dag steeds meer en ben heel trots dat ik zijn dochter ben I love you pap rust zacht

Fabiënne Wilbrink

Wat begon 17 jaar geleden op het schoolplein door onze dochters is een waardevolle vriendschap geworden voor het leven. We hebben mooie gesprekken gehad, elkaar opgevangen, je deelde “geheimpjes”, en technische gesprekjes met André, enorm gelachen en vooral veel vakantie met elkaar gevierd in Italië, Oostenrijk, Spanje maar ook gewoon in Zeeland. Wat eerst zo gewoon leek is nu zo bijzonder en we missen je dagelijks. Nooit uit onze gedachte

Jannita van Ginkel

Lammert heb ik leren kennen door Wilma. Als collega's zijn we steeds meer voor elkaar gaan betekenen. Mijn wens op mijn Bucket list werd door Lammert vervuld in juli 2020. Ik mocht mee op de eerste vlucht na corona met de luchtballon. Een ervaring om nooit meer te vergeten. Lammert leren kennen als een hele positieve, gastvrije, gezellige vent. Voelde me altijd super op mijn gemak in zijn aanwezigheid. Kan het nog altijd niet bevatten dat hij er niet meer is. Gelukkig zie ik Wilma nog regelmatig. Als collega maar meer als het een hele lieve vriendin. Trots op haar en hun gezin. Kanjers allemaal

Rietje Cornelissen

Pff waar moet ik beginnen…..
Er zijn zoooo veel herinneringen, en ook zo veel mooie herinneringen!
De eerste herinneringen van mij zijn die aan de parkeerplaats op de Pompidou! Als ik bij jullie was geweest en weer naar huis ging, liep Lammert altijd met me mee naar de auto, en daar kwamen dan ook vaak hele mooie gesprekken op gang!
Lammert heeft zo veel voor mij gedaan, geholpen met m’n huis, tot aan mooie ogen-opende gesprekken de laatste tijd!
Zo veel voor mij gedaan zei ik al, hij heeft zelfs samen met Wilma en de meiden ervoor gezorgd dat ik met wiepko samen ben!
We hebben zo’n mooie band opgebouwd met elkaar, met z’n vieren!! Altijd een luisterend oor, altijd medeleven, en altijd plezier met elkaar! En de mooie waardevolle vriendschap tussen hem en wiepko, échte maatjes! Er zijn zooo veel herinneringen, gezamenlijke vakanties (Gardameer, Canada, Santorini, Oostenrijk) maar ook de dagelijkse bezoekjes “aan de overkant” zoals wij dit noemden. Onze levens echt met elkaar verbonden!! Daarom blijft het ook zo onwerkelijk en verdrietig dat dit nu voorbij is…. We zetten het voort met Wilma en de meiden, en daar zijn we heel blij mee, maar het gemis is ongelooflijk, we nemen jou altijd mee in ons hart!! Lieve Lammert, bedankt voor al deze en nog veel meer mooie herinneringen!!!

Annemieke Mulder

Ik kende jullie vader van lang geleden toen nog bij de auto shop op de klaphekweg in Ede werkte.

Hij heeft vaak apparatuur ingebouwd in onze auto’s en deed dat vol passie. Om daarna het geluid te testen had hij een single cd van sniff’n tears, driver’s Seat.
Ik vond dat zo’n geweldig nummer en zei dat tegen jullie vader en wat zei hij toen: “Hou die maar!”

Weet je ik heb deze cd nog steeds en moest altijd aan jullie vader denken als ik het nummer hoorde, maar nu ik weet dat hij, veel te jong, is overleden, nu wel met een weemoedig gevoel. Dat is mijn goede herinnering aan jullie vader.

Josje de Kloet

Veel sterkte, ik ken jullie vader van lang geleden... toen hij nog audio apparatuur in auto’s inbouwde. Hij heeft er destijds veel voor mij ingebouwd waardoor iedere dag een extra feestje werd.

Ron Michel

Je pa kende ik persoonlijk heel goed, hij kwam bij mij altijd als de verzekeringsman over de vloer en altijd de laatste op de avond want hadden altijd lol samen.

John van Ingen